Szukamy go niemal kaÂżdego dnia róÂżnymi drogami. Czym jest ten spokój, o który tak zabiegamy? Czy ciszÂą poÂśród krzyku, brakiem zmartwieĂą, izolacjÂą? Czy nie uzaleÂżniamy od osiÂągniĂŞcia spokoju naszego powodzenia, lepszego samopoczucia? Czy zbyt Âłatwo nie tÂłumaczymy jego brakiem tego, co robimy Âźle? Kiedy juÂż go osiÂągamy, nie wiemy jak z niego korzystaĂŚ.
Ile razy powtarzamy, Âże robimy coÂś dla ÂświĂŞtego spokoju? Jak czĂŞsto krzyczymy do innych - "dajcie mi ÂświĂŞty spokój"? Odbieramy rzeczywistoœÌ jako haÂłaÂśliwÂą, bo wiele jest w nas nieÂładu, tĂŞsknoty za czymÂś nieokreÂślonym, myÂślenia o wÂłasnych problemach, które niejednokrotnie mogÂą siĂŞ rozwiÂązaĂŚ dziĂŞki spojrzeniu poza przysÂłowiowy czubek wÂłasnego nosa.
Spokój nie jest wy³¹cznie sytuacjÂą, kiedy przebywamy sami w atmosferze ciszy. MoÂżna nawet czuĂŚ siĂŞ spokojnym w tÂłumie.
Czy w ogóle jest moÂżliwy staÂły spokój, harmonia, której nikt i nic nie jest w stanie zakÂłóciĂŚ? ÂŻycie jest nieustannÂą walkÂą o siebie, o innych, o przetrwanie. Jest wiecznym zadawaniem pytaĂą i szukaniem na nie odpowiedzi. W tym wszystkim waÂżny jest spokój, jako sposób na przetrwanie, akceptacjĂŞ i pogodzenie z tym, czego zmieniĂŚ nie moÂżemy, a z czym jedynie moÂżemy nauczyĂŚ siĂŞ ÂżyĂŚ.